30 THE

30 THE JAGUAR Wildplukker Pauliina Tovainen (links) en oprichter van Everfells, Robert Nuorteva (boven) staan symbool voor de intense verbinding die Finnen met de buitenlucht en de natuur voelen. Onder: De I-PACE is een serene manier om dit aspect van Finland te verkennen

ONDERWEG Tom glimlacht ironisch terwijl hij dit nieuws onthult. Het is een deel van Kalevala - het Finse nationale epos over de schepping van de wereld en al het leven dat de Finse cultuur terugvoert naar de meren en bossen die zo’n centrale rol spelen. Een terugkerend thema bij de Finnen waar we mee praten is het terugkeren naar de natuur en dan vooral naar de stilte van hun blokhut. Bijna iedereen in Finland heeft toegang tot een blokhut, meestal aan een meer, op enkele uren van de stad. Het is hier gewoon een geaccepteerd onderdeel van het leven. We ontmoeten Robert Nuorteva in een gezellige koffieshop in Helsinki. Hij is de oprichter van Everfells, een beginnend bedrijf dat wildernisgidsen in verbinding brengt met mensen op zoek naar wilderniservaringen. Robert herkent deze collectieve Finse drang. “Elke Fin kent dat gevoel wanneer je de stad uitrijdt op weg naar je blokhut,” zegt hij. “Je stapt uit de auto, doet de deur dicht en je wordt getroffen door de stilte. In de stad is het nooit zo stil, zelfs ‘s avonds niet, er is altijd achtergrondlawaai. In onze blokhutten is het pas echt stil. Een perfecte stilte.” Als je met de I-PACE door de Finse taigawouden rijdt, treft de stilte je al ver voordat je uit de auto stapt. Elektriciteit betekent echt een stille rit. Voor iemand die is opgegroeid met verbrandingsmotoren voelt dit enigszins onwerkelijk. Heb ik iets gemist, vraag je jezelf af? Kan het zo makkelijk zijn? En ja, het is zo makkelijk. Na een half uur rijden het bos begint het feit dat het ‘zo makkelijk’ is tot je door te dringen. Ik zie op het head-up display op mijn voorruit dat we snel rijden, maar mijn oren vangen alleen het zachte ritme op van de banden op desneeuw. Er is geen stilte zoals de stilte van een Arctische winter. Finnen hebben het over vijf seizoenen, ze hebben midwinter en dan komt de voorjaarswinter. In midwinter gaat de zon nauwelijks op. Mensen gaan naar hun blokhut, stoken hun traditionele rooksauna’s op en hakken gaten in het ijs om een bad te nemen. De sauna is misschien wel de originele blauwdruk voor veel van de architectuur in Finland, met zijn karakteristieke houten structuur. Wildernisgids Markku Janhonen, geboren in de wilde regio Oost-Karelië, legt uit dat de sauna bijna een heilige ruimte is voor een Fin. “Wij vinden het normaal om stil te zijn in de sauna”, vertelt hij. “Het is een stille plek om te zitten en te ontspannen en het meer te observeren.” " DE STILTE SCHERPTE MIJN ZINTUIGEN AAN. IK MERKTE DAT MIJN WAARNEMING BETER WERD” De sauna was al heilig voordat de Finnen gekerstend werden, een plaats voor bezinning en zelfs een plek waar kinderen werden geboren, want het was er warm en schoon. Er is iets met de Finse stilte en omdat een dergelijke stilte ervoor zorgt dat al je zintuigen op scherp staan, lijk je terug te vallen naar oude verdwenen kennis. Markku legt bijvoorbeeld uit hoe belangrijk de toonhoogte is als je in de winter over de meren schaatst. “Het geluid van het ijs als je er overheen schaatst, vertelt je hoe dik het is”, zegt hij. “Als de toon hoger wordt, is het ijs dunner.” Wildplukker Pauliina Toivanen van Helsinki Wildfoods vertelt ons soortgelijke dingen over het reukgevoel. “Je geurgeheugen is vrij belangrijk”, legt ze uit. “Leer de geuren van giftige en niet-giftige planten. Zodra je het verschil kent, kun je ze niet echt meer door elkaar halen.” Er is weliswaar niets om te plukken als wij haar ontmoeten, maar ook de barheid van de winter vindt ze goed nieuws. “Planten worden sterker in deze omstandigheden”, meent ze. “Door de kou te bestrijden, bouwen bijvoorbeeld bessen meer polyfenolen op.” Nu is het wachten op berkensap, de eerste oogst in de lente. Daarna gaat ze berkenknoppen en -blaadjes, paardenbloemen, brandnetel, zevenblad, lijsterbessen en wilgenroosje eten. Pauliina denkt terug aan de tijd dat ze paard reed in Kuusama, haar geboortestreek in het noorden van Finland. “Het was geweldig om te ervaren hoe de nachtelijke uren en de stilte mijn zintuigen verbeterden. Het paard kon zonder moeite ‘s nachts zijn weg vinden, maar ik merkte al heel snel dat mijn waarneming veranderde. Aan het einde kon ik duidelijker zien en was mijn gehoor veel scherper geworden. Het breken van een twijgje klonk dan echt hard in de stilte van de nacht.” Opeens realiseren we ons dat dit ook onze ervaring is. De€Jaguar I-PACE is van nature stil en wanneer je er in zit, wordt die stilte verder versterkt door een slimme inkapseling van de motor, een akoestisch gelaagde voorruit en een aerodynamisch ontwerp dat windruis minimaliseert. Hier vind je ook een kalmte die je zintuigen verbetert. Wanneer je de I-PACE stopt, uitstapt en de deur achter je dicht doet, begin je de kleine dingen te horen: het kraken van de sneeuw onder je laarzen; een specht die op een boom hamert; de wind die wordt gevangen in de dennentoppen. Maar bovenal hoor je het geluid van de stilte. THE JAGUAR 31